 |
 |
 |
|
|||
| |||
| |||
| |||
|
|
|
|
|
|
Spis Treści: "Boska Komedia" Inwokacja. Siódmy poranek. Wzlot ku niebu. Pouczenie o wszechświecie. Cześć, chwała Tego, który świat porusza, Nierówny rzuca blask w kole stworzenia; Byłem ja w niebie, gdzie się rozpromienia Blask ten najwięcej i widziałem rzeczy, Których kto schodzi stamtąd nie powiada Bo na to słowa nie ma głos człowieczy. Albowiem nasza zbliżając się dusza Do najdroższego swej żądzy przedmiotu, Tak w nim głęboko i cała zapada, Że pamięć traci, nadzieję powrotu, Jednak z królestwa świętego zebrany Skarbiec piękności w ducha mego cieśni, Od dzisiaj będzie treścią mojej pieśni. O! W tej ostatniej pracy, Apollinie, Zrób ze mnie pełne twej łaski naczynie, Takie, by rósł w nim twój laur ukochany. Dotąd wierzch jeden Parnasu, o Febe! Starczył mi, teraz dwóch czuję potrzebę, Na resztę drogi i trudów wędrowca. Znijdź do mnie, niech mnie twój zapał unosi, Z jakim hardego członki Marsyjasza Rad dobywałeś żywe z ich pokrowca. O boska siło! Gdy mnie rzeczywiście Natchniesz do tyla, że pieśń moja z chwałą Błogosławionych królestwa wyśpiewa Cień, który wrył się w moją duszę całą; Ujrzysz, jak przyjdę do stóp twego drzewa, Wieńczyć się w jego nieśmiertelne liście, Których mnie przedmiot i ty zrobisz godnym. Dzisiaj tak rzadko kto się uszczknąć stara Laur na poety triumf lub Cezara (Błąd i wstyd woli upadłego ducha) — Że kiedy duch czyj dziś lauru jest głodnym, Penejska gałąź powinna wesoło Rozjaśnić bóstwa delfickiego czoło. Za małą iskrą wielki płomień bucha; Może kto po mnie w potężniejszej mowie Wymodli, że mu Apollo odpowie. Światło nam schodzi oknami różnemi, Lecz jeśli ludziom przez to okno błyska, Gdzie się w trzy krzyże wiążą cztery kręgi, Bieg światła lepszy, wpływ jego potęgi Czynniej działając na wosk naszej ziemi, Wyraźniej na nim swą pieczęć wyciska. Ranek tym oknem schodził tam wysoko, A tu był wieczór; tam półkula cała, Gdy nasza czarną, jak dzień była biała. A obrócona w lewo Beatryce Trzymała w słońcu utkwione źrenice, Orle na słońce tak nie patrzy oko. Jak drugi promień z pierwszego przez chmurę Błyska i znowu podnosi się w górę, Z wracającego tęsknotą pielgrzyma; Tak jej czyn wchodząc w myśl moją oczyma Zapłodził czyn mój i oczy jak gońce Płodnej w czyn myśli posłałem na słońce. Wiele tam możem siłami naszemi, Co niepodobnym zdaje się na ziemi; Tak działa miejsca dzielność i opieka Przeznaczonego na gniazdo człowieka. Długo znieść słońca nie mogła powieka, Widziałem tylko jak ognie roznieca, Jak war żelaza iskrzący się z pieca. I zdało mi się, że od wschodniej strony Z dni wielu jeden wielki dzień się zrobił, Jakby Bóg niebo drugim słońcem zdobił. Gdy Beatrycze oczy promieniste Wciąż zatapiała w sfery wiekuiste, Wzrok mój padł na nią z wysoka zwrócony, A spoglądając na nią, jakby w niebie Duch mój utonął, wyszedłem sam z siebie, Jak Glaukus, który skosztowawszy ziela, W morskiego boga cudownie się wciela. Język słów nie ma, za słabe ich brzmienie, Wydać naszego ducha przemienienie; Niech więc sam przykład starczy temu gwoli, Komu tak łaska doświadczać pozwoli. Czy tylko byłem, jak niegdyś, stworzoną Przez ciebie duszą jeszcze niewcieloną? Niebios Rządczyni! Ty wiesz, o Miłości! Ty, coś mnie wzniosła do ich wysokości. O pożądana! Gdy ruch sfer na niebie Całą uwagę obrócił na siebie, Przez harmoniję, jaką z nich wywodzisz, Tony jej sprzęgasz, wznosisz, to łagodzisz. Zdało się, niebo od końca do końca Płonęło ogniem od płomienia słońca, Że nigdy deszcze lub rzeki gdy wzbiorą, Wód swoich w szersze nie zlały jezioro. A nowość tonów i światłość niezwykła Tak ich badania żądzą mnie paliła, Nigdy jej ostrza nie czułem tak żywo! Ona, co czytać moją myśl przywykła, Chcąc zaspokoić mój umysł wzruszony, Nim zapytałem, usta otworzyła I tak poczęła: «Rozum twój spaczony Wyobrażeniem, które widzi krzywo, Robi, że prawdę pojmujesz leniwo: Tego nie widzisz, co byś widział jasno, Gdybyś mógł z błędu powstać siłą własną. Ty już nie jesteś, jak wierzysz, na ziemi; Piorun tak szybko nie spada z swej chmury, Jak ty tu lecisz, wznosząc się do góry». Jeślim z pierwszego ochłonął zwątpienia, Ukołysany przez jej dźwięczne słowa, Silniej objęła mnie wątpliwość nowa: I rzekłem: «Czuję rozkosz wypocznienia Po zmordowaniu z wielkiego zdziwienia; Teraz podziwiam, skrzydłami jakimi Wzbijam się wyżej nad te lekkie ciała?» Ona westchnąwszy, tak na mnie spojrzała Jak matka, gdy jej córka oszalała. I tak poczęła: «We wszech rzeczy wątku Dopatrzysz ślady wyraźne porządku, A ten porządek, jest to forma błoga, Która kształtuje świat na obraz Boga. Tu wyższe twory widzą siły wiecznej Obraz widomy, jej cel ostateczny, Przez który stał się porządek konieczny. Wszystkie istoty w porządkowym składzie Przyrodna skłonność wyraźnie odznacza, I podług doli, co im los przeznacza, Żyją mniej więcej wierni swej zasadzie. Tak po tym wielkim istot oceanie, Jak i co której radzi skłonność czyja, Każda instynktu pełniąc rozkazanie Do różnych portów swą łódką przybija; Z instynktów jeden masz w ognia iskierce, Którą coś ciągnie pod księżyc w podniebie: Ten żywszym biciem porusza nam serce, Ten ziemię ściska i zbiera ją w siebie. Łuk tych instynktów wypuszcza swe groty Na bezrozumne i wyższe istoty Przez duch i miłość; Ten, co nim tak mierzy, Opatrznym światłem niebo wypogadza Gdzie pierwsze Rucho jak najchyżej bieży. I moc tej struny teraz nas tam niesie, Która kieruje lecące z niej strzały, Ażeby wszystkie do celu leciały, Aby utkwiły w wesołym ich kresie. Lecz jako forma często się nie zgadza Z myślą wylęgłą ze sztukmistrza ducha, Bo na odpowiedź cielesność jest głucha; Tak często zbacza z kierunku stworzenie, Które choć w taki sposób prowadzone, Ma moc na drugą pochylić się stronę; Jak widzim ogień spadający z chmury, Tak dusza spada, gdy jej popęd z góry Ściągną do ziemi fałszywe rozkosze. Mniej cię powinno, jak sądzę i wnoszę, Dziwić twe ze mną tu wniebowstąpienie, Niż gdy spadają na dół z gór strumienie. Byłoby dziwniej, gdybyś tam na dole Gnuśniał w spoczynku, mając wolną wolę, Niż gdyby płomień wzbijać się ochoczy Zarył się w ziemię jak kret, co ją toczy». I potem w niebo podniosła swe oczy.
Spis Treści: "Boska Komedia" Pobierz: "Boska Komedia" Źródło: http://wolnelektury.pl Читайте також: Данте Аліг'єрі. Божественна комедія. Читайте также: Данте Алигьери. Божественная комедия.
|
|
|
|
|
|
