 |
 |
 |
|
|||
| |||
| |||
| |||
|
|
|
|
|
|
Spis Treści: "Boska Komedia" Ciąg dalszy. Hulanka szatanów. Widziałem jezdne na przeglądach roty, Szyk ich łamany, natarcie, odwroty, Widziałem w mieście Arezzo przed laty, Jako rabują podjazdowe czaty, Widziałem turniej, gdy na ostre gonią, Gdy w kolej trąby, to dzwony gomonią, Stosownie jakie hasła dają z wieży Dla narodowych i obcych rycerzy. Lecz nigdy trąba jazdę czy piechotę Nie poruszała na tak dziką notę, Nigdy tak sprzeczne tony, tak nieczyste, Nie brzmiały razem na morzu, na ziemi. Dziesięć szatanów szło w krok nasz za krokiem, O, towarzystwo okropne zaiste! Ale w kościele jestem ze świętymi, W sądzie z jurystą, w garkuchni z żarłokiem. Jednak badałem to smolne jezioro Z całą uwagą i tych, co w nim gorą. A jak grające delfiny przed burzą Skaczą nad wody i majtkom źle wróżą, Tak niejednego grzbiet nagi grzesznika Dla ulgi w bólu nad smolne powierzchnie Błyśnie, to na dno błyskawicą pierzchnie; A jako w stawie, przy ścieku poników, Trzoda żab z wody swe głowy wytyka, Podobnie głowy sterczały grzeszników. Lecz Jeżobroda gdy przyszedł, wespoły Szybko do wrzącej rzucali się smoły: Widziałem, myśląc teraz, czuję dreszcze, Jeden się spóźnił, nie dał nurka jeszcze, Jak widzim żabę na cichym wód łonie Zostaje jedna, kiedy druga tonie. A Drapigraca stojąc przy nim z bliska, Zahaczył jego osmolone włosy, Na brzeg jak wydrę dobył w okamgnieniu. Wiedziałem wszystkich szatanów nazwiska, Bo wybór diabli szedł na żywe głosy, I sami siebie zwali po imieniu. Wtem zagrzmiał diabłów krzyk i wrzask straszliwy: «Sam, Gniewożarze, twym hakiem grzesznika Ściągnij po grzbiecie i drzyj go na łyka!» A ja: «Mów, mistrzu, kto ten nieszczęśliwy? Mój wódz do niego zbliżył się i mówi: «Skąd i kto jesteś?» On odrzekł wodzowi: «Jam się urodził w królestwie Nawarry. Matka do dworskiej oddała mnie służby; Ojciec mój strwonił fortunę i zdrowie, Z niej ledwo został kęs na życie wdowie. Wkrótce mnie dworskie oślepiły blaski, A dumny z króla Teobalda drużby, Kryjomie pańskie frymarczyłem łaski; Za grzech ten w smolne wrzucono mnie żary». Zęboknur, który jak dzik wkoło pyska Dwa kły zakrzywia, stojąc tuż przed nami, Dał jemu uczuć, jak kaleczy kłami. Lecz mysz trafiła na koty nieuki; Już Jeżobroda potężnie go ściska I mówi: «Odejdź, on nam nie uciecze». A obrócony do wodza, tak rzecze: «Pytaj go, jeśli co chcesz wiedzieć jeszcze, Ja między nogi wziąłem go jak w kleszcze. Niech mówi, nim go rezerwą na sztuki». A wódz: «Mów, duchu, czy tu, w waszym kole Jaki Łacinnik warzy się w tej smole?» A on: «Niedawno rozstałem się z jednym, Gdybym z nim skrył się, zwyczajem powszednim Od tych by haków zakryła mnie smoła». — «Dość cierpliwości,» tu Ostrohak woła I widłą jego zahaczył o ramię, Aż kość ramienną hak na druzgi łamie. Chciał Drapigraca schwycić go za nogę, Lecz na spojrzenie srogie dekuriona Orszak dziewięciu uderzył na trwogę. Gdy ścichła trochę gawiedź rozjuszona, Mój wódz znów ducha kalekiego pyta: «Kto jest ten, który ciebie rzucił w chwili, Gdyśmy przy brzegu twą postać zoczyli?» On odpowiedział: «Jest to mnich Gomita, Rządca Gallury, urna zabrukana; Mając w swym ręku wrogów swego pana, Tych puszcza, drugich do więzienia sadzi, W sposób, że z niego wszyscy byli radzi; Wielu dał wolność, ale brał ich złoto, Jak sam powiadał, i różną niecnotą W różnych urzędach brukał się wiek cały, Niemierny, był to szalbierz doskonały. Z nim często gwarzy Zanke z Lagodoro; O Sardyniji, choć im wargi gorą, Dosyć się z sobą nagadać nie mogą. Spojrzyj, ten drugi jak wytrzeszczył ślepie, Zgrzyta zębami i biciem wygraża, Lękam się, czy mi skóry nie wytrzepie». «Wara, zły ptaku!» Tak stukał Figlarza, Iskrząc oczyma naczelnik szatanów. «Jeśli chcesz widzieć Lombardów, Toskanów,» Przemówił znowu cień rażony trwogą: «I ci, i owi przyjdą jak z rozkazu. Lecz niech w bok zejdzie orszak Ostroszpony, Strach mi ich zemsty; z miejsca niewzruszony Gdy świsnę, siedmiu zjawi się do razu, To nasze zwykłe hasło i nienowe, Gdy z warów smolnych wytykamy głowę». I na te słowa Psiakrew warknął pyskiem: «O! Czy słyszycie,» tak mówił z przyciskiem, «Jaką wymyślił złość ten nicdobrego, Aby mógł wskoczyć do waru smolnego?» Ale cień pełen figlów i wybiegów, «Zaiste,» odrzekł, «złość knuję bezkarnie, Chcę moich braci przywabić do brzegów, By ich na większe narazić męczarnie». Tu Łapidusza nie stawił oporu I rzekł doń, mimo towarzyszów sporu: «Jeśli w tę smołę przedsięwzięciem śmiałem Wskoczysz, za tobą nie pogonię cwałem, Tylko nad tobą skrzydła me zawarczą; Brzeg i wysokość niech będzie twą tarczą, Chcę tylko widzieć i przekonać siebie, Czy od nas wszystkich chytrzejszy bies z ciebie». Tu, czytelniku, poznasz figiel nowy: Szatani na bok odwrócili głowy, Nawarczyk wnet się rzucił do wybiegu, Skorzystał z chwili, już stanął na brzegu I jednym skokiem skacząc w smolne wary, Na nice diable wywrócił zamiary. Szatani stali z zasmuconą miną; Lecz ilem dostrzegł, między ich drużyną Stał najsmutniejszy sprawca ich kłopotu I rączym skrzydłem, myśląc, że go złapie, Poleciał krzycząc: «Już cię mam w swej łapie». Daremnie, piętna wstydu już nie zetrze, Strach skorsze skrzydła miał od diabła lotu, Ten skrył się w smołę, on wzleciał w powietrze; Tak czatujący jastrząb na kaczora, Gdy ten nurkuje przed nim dnem jeziora, Precz leci cały wściekły i znużony. Łasy, gdy stali towarzysze smutni, Gniewny pogonił skrzydłem rozdąsanem I ciągle latał za drugim szatanem, O cień, co zniknął, szukając z nim kłótni. Podczas gdy oszust znikł wśród smolnej głębi, W grzbiet towarzysza zatopił swe szpony, Lecz Łapidusza, z czystej krwi Jastrzębi, Łasego wyzwał na oręż ten samy I oba padli wśród kipiącej jamy. Gorąca smoła rozjęła walczących, Lecz tam ich większa spotkała przygoda, Nie mogli podnieść piór do smoły lgnących. Nierad z wypadku ich wódz Jeżobroda, Śle czterech swoich, by krążąc brzegami W skok im na pomoc śpieszyli z hakami Ci brzegiem jamę obiegłszy w półkole, Na środek jamy haki wyciągnęli, Ratując wpadłych do smolnej topieli; Tak zostawiłem zagrzęzłych w tej smole.
Spis Treści: "Boska Komedia" Pobierz: "Boska Komedia" Źródło: http://wolnelektury.pl Читайте також: Данте Аліг'єрі. Божественна комедія. Читайте также: Данте Алигьери. Божественная комедия.
|
|
|
|
|
|
