...bo i Chrystus umiłował Kościół (Ef 5,25)

Autor: ks. M. Piotrowski TChr z zespołem redakcyjnym,
Miłujcie się! 2/2012 → Ruch Czystych Serc Małżeństw

Miarą miłości małżeńskiej jest miłość, jaką żywi do Kościoła Jezus Chrystus, który „wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić” (List do Efezjan 5,25-26). Ni mniej, ni więcej.

W trosce o wzajemne uświęcenie się małżonkowie powinni codziennie, w każdej minucie życia, rezygnować z egoizmu na rzecz miłości. Ksiądz Aleksander Zienkiewicz, wrocławski kandydat na ołtarze, wyjaśnia to następująco: „Pomiędzy Chrystusem i Kościołem zawarte zostało małżeństwo: Chrystus-Oblubieniec, Kościół – Jego oblubienica. (...) Otóż i w małżeństwie dwie osoby mają się przenikać na wzór Chrystusa i Kościoła. Chrystus jest bezinteresowny, szuka dobra Kościoła i ludzi zgromadzonych w Nim” (ks. A. Zienkiewicz, Kazania i homilie na różne okazje, Kraków 2006, s. 101).

Wzajemne relacje męża i żony polegają na wzajemnym obdarowywaniu się. Jeśli poważnie traktujemy siebie jako jedno ciało, nie będziemy sobie nawzajem liczyć, kto komu dał więcej. W miłości małżeńskiej „nie ma pytania, kto więcej daje: ja ci więcej daję albo mniej odbieram. I zaraz powstaje zakład: »Widzisz, ja ci więcej dałem, a ty mi mniej dajesz! Ja ci więcej ofiarowałam, a ty mniej. Dlaczego ty mniej?«. Takiego języka nie zna prawdziwa miłość! Takiego języka nie zna stosunek Chrystusa do Kościoła i Kościoła do Chrystusa! Takiego języka nie zna chrześcijańskie małżeństwo!” (tamże, s. 102). Zamiast wystawiania sobie nawzajem takich „rachunków” małżonkowie powinni ciągle na nowo dawać całego siebie drugiej osobie przez Jezusa Chrystusa i mocą Jego łaski. Prawdziwa miłość „nie szuka swego” (1 List do Koryntian 13,5), tylko dąży do dobra drugiej osoby. „My, jako chrześcijanie, nie wahamy się mówić, że to jest ofiara, to ciągłe wyrzekanie się czegoś, to dawanie czegoś z siebie, co we mnie żywe, co mnie nawet boli, co mnie obchodzi. Dawanie z siebie – aż dojdziemy do dawania samych siebie bez ograniczeń. Ogranicza tylko hierarchia wartości i czerwona demarkacyjna linia grzechu” (Kazania i homilie..., s. 117). Kiedy wchodzimy w strefę grzechu, cała konstrukcja miłości się rozsypuje, ponieważ grzech niszczy cementującą ją jedność małżonków z Bogiem. A przecież „absolutnym, pełnym źródłem miłości jest On sam, któremu na drugie imię Miłość” (tamże, s. 118). Musimy więc cały czas dbać o swoją świętość i unikać wszelkiego rodzaju zła (por. 1 List do Tesaloniczan 5,22).

Katechizm Kościoła katolickiego uczy: „Miłość małżeńska zawiera jakąś całkowitość, w którą wchodzą wszystkie elementy osoby – impulsy ciała i instynktu, siła uczuć i przywiązania, dążenie ducha i woli. Miłość zmierza do jedności głęboko osobowej, która nie tylko łączy w jedno ciało, ale prowadzi do tego, by było tylko jedno serce i jedna dusza. Wymaga ona nierozerwalności i wierności w całkowitym wzajemnym obdarowaniu i otwiera się ku płodności. Jednym słowem chodzi o normalne cechy charakterystyczne dla każdej naturalnej miłości małżeńskiej, ale w nowym znaczeniu, gdyż sakrament nie tylko je oczyszcza i wzmacnia, ale wynosi tak, że stają się wyrazem wartości prawdziwie chrześcijańskich. Miłość małżonków ze swej natury wymaga jedności i nierozerwalności ich osobowej wspólnoty, która obejmuje całe ich życie: »A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało« (Ewangelia wg św. Mateusza 19,6). (...) Ta wspólnota ludzka jest potwierdzona, oczyszczona i dopełniona przez jedność w Jezusie Chrystusie, udzieloną przez sakrament małżeństwa. Pogłębia się ona przez życie wspólną wiarą i przez wspólne przyjmowanie Eucharystii” (KKK 1643-1644).

„Związanie się na całe życie z drugim człowiekiem może wydawać się trudne, a nawet niemożliwe. Tym ważniejsze jest głoszenie Dobrej Nowiny, że Bóg nas kocha miłością trwałą i nieodwołalną, że małżonkowie mają udział w tej miłości, że Bóg ich prowadzi i podtrzymuje oraz że przez swoją wierność mogą oni być świadkami wiernej miłości Boga” (KKK 1648). To wszystko nie jest możliwe bez codziennej regularnej pracy nad sobą. Małżeństwo jest szkołą pracy nad sobą, szkołą prawdziwej miłości: „W pracy nad sobą naczelne miejsce zajmuje codzienne praktykowane wybaczanie. Przebaczenie to jest wyrażenie miłości” (Kazania i homilie..., s. 107). Zachęcamy więc małżonków sakramentalnych do trwania w Chrystusie i pielęgnowania swojej miłości małżeńskiej w oparciu o Jego nieskończoną i przebaczającą miłość. Zachęcamy do odrzucenia wszelkiego grzechu pornografii, antykoncepcji, rozpusty i innych nieczystości. Zachęcamy do tego, byście się otworzyli na działanie Boga w Waszym życiu i z radością przyjmowali wszystkie Jego dary, a przede wszystkim dar przekazywania życia, by miłość i wielkoduszność nie zostały pochłonięte przez egoizm. Zachęcamy do włączenia się do Ruchu Czystych Serc Małżeństw.

Aby to uczynić, porozmawiajcie ze sobą i zrezygnujcie wspólnie z antykoncepcji i innych „pomysłów tego świata” na niszczenie jedności małżeńskiej. Odrzućcie ten grzech, pójdźcie do spowiedzi, a po przyjęciu Jezusa w Komunii św. wspólnie odmówcie Modlitwę zawierzenia RCSM:

Panie Jezu, dziękujemy Ci, że ukochałeś nas miłością bez granic, nie wahając się nawet oddać życie za nas. Dziękujemy Ci za to, że Twoja miłość chroni nas od zła, podnosi z największych upadków i leczy najboleśniejsze rany. Dziękujemy Ci za Twoją obecność w sakramencie małżeństwa i za to, że u Ciebie zawsze możemy znaleźć lekarstwo na każde zło i siłę do pokonywania wszelkich trudności i kryzysów. Oddajemy Ci swoją pamięć, rozum, wolę, dusze i ciała wraz ze swoją płciowością. Przyrzekamy codziennie spotykać się z Tobą na wspólnej modlitwie i w lekturze Pisma św., w częstym przyjmowaniu Komunii św. i adoracji Najświętszego Sakramentu. Postanawiamy regularnie przystępować do sakramentu pojednania, nie ulegać zniechęceniu i natychmiast podnosić się z każdego grzechu. Postanawiamy nie kupować, nie czytać i nie oglądać czasopism, programów ani filmów o treściach pornograficznych. Przyrzekamy nie używać żadnych środków antykoncepcyjnych i rezygnujemy z samej postawy antykoncepcyjnej. Przyrzekamy być zawsze gotowymi na przyjęcie każdego dziecka, które Ty, Panie, pragniesz powołać do istnienia. Pragniemy być dla nich dobrymi wychowawcami, aby własną postawą i świadectwem ukazywać im drogę do Ciebie. Panie Jezu, ucz nas systematycznej pracy nad sobą, umiejętności kontrolowania naszych pobudzeń seksualnych i emocji. Prosimy Cię o odwagę w codziennym przeciwstawianiu się złu, abyśmy unikali wszystkiego, co uzależnia i zniewala, a przede wszystkim narkotyków, alkoholu i nikotyny. Ucz nas tak postępować, aby w naszym życiu najważniejsza była miłość.

Maryjo, Matko nasza, prowadź nas drogami wiary do samego źródła miłości – do Jezusa. Za Błogosławionym Janem Pawłem II pragniemy całkowicie zawierzyć się Tobie: »Totus Tuus, Maryjo«! W Twoim Niepokalanym Sercu składamy całych siebie, wszystko, czym jesteśmy, każdy swój krok, każdą chwilę swojego życia. Amen!

Poinformujcie redakcję o swoim przystąpieniu do RCSM, przysyłając nam swój adres, daty urodzenia, mail, nr telefonu oraz datę swego przystąpienia do RCSM. Wpiszemy Was wówczas do Księgi czystych serc i prześlemy Wam specjalne błogosławieństwo.

Z Chrystusowym błogosławieństwem
ks. M. Piotrowski TChr z zespołem redakcyjnym

Artykuł opublikowany za zgodą Miłujcie się! w kwietniu 2015 r.

Czytaj inne artykuły Chrześcijańskie po Polsku

Top

Poleć tę stronę znajomemu!