Podwójne zło

Autor: ks. Mieczysław Piotrowski TChr,
Miłujcie się! 4/2010 → Ruch Czystych Serc

Jezus Chrystus jest zatroskany o nasze szczęście i zbawienie, dlatego apeluje i prosi, abyśmy „nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem, umysłem pogrążeni w mroku, obcy dla życia Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości serca. Oni to doprowadziwszy siebie do nieczułości [sumienia], oddali się rozpuście, popełniając zachłannie wszelkiego rodzaju grzechy nieczyste” (Ef 4, 17-19).

Współżycie przed ślubem, zdrady małżeńskie, rozwody, antykoncepcja, pornografia, aborcja, eutanazja, metoda in vitro, medialny terror środowisk homoseksualnych, nienawiść do krzyża i wartości chrześcijańskich są bolesnym znakiem wielkiego kryzysu duchowego, który ogarnia współczesny świat. Zawiniona niewiedza o skarbie Ewangelii, kult przyjemności i użycia prowadzi do zatwardziałości serca, nieczułości sumienia i duchowej śmierci; sprawia, że następuje regres, powrót do dekadencji i zdziczenia moralnego z czasów upadającego cesarstwa rzymskiego. Lekceważenie Dekalogu, a szczególnie V i VI przykazania, powoduje straszne zniszczenia w sferze duchowej człowieka, a w ostateczności może go doprowadzić do zguby wiecznej. Dlatego kochający Bóg ostrzega: „Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Kor 6, 9-10).

Najbardziej bolesny jest fakt, że temu prądowi rozpusty daje się porwać wielu ochrzczonych. To do nich kieruje Bóg wezwanie do opamiętania się i do nawrócenia: „Niebo, niechaj cię na to ogarnie osłupienie, groza i wielkie drżenie! (...) Bo podwójne zło popełnił mój naród: opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny, cysterny popękane, które nie utrzymują wody” (Jr 2, 12-13). Każdy w pełni świadomy i dobrowolnie popełniony grzech nieczystości oraz trwanie w nim i niechęć do nawrócenia się z niego jest przerażającą głupotą, ponieważ przez takie postępowanie odrzuca się Boga - jedyne źródło miłości i życia, a wybiera popękane cysterny wody w piaskach pustyni, które symbolizują hedonistyczny kult zmysłowej przyjemności. Trzeba całym sercem znienawidzić wszelkiego rodzaju grzechy nieczystości, czuć do nich odrazę, ponieważ pogłębiają one egoizm, uśmiercają miłość, uzależniają od zmysłowych doznań, oddają w niewolę złych duchów.

Chrystus uświadamia nam, że najważniejsza jest miłość, a przyjemność seksualna i uczucia muszą być jej całkowicie podporządkowane. Dlatego koniecznością jest „powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie” (1 Tes 4, 3-5).

Nic nie może usprawiedliwić seksualnego współżycia przed ślubem. Jeżeli rzeczywiście kochasz swoją dziewczynę, to konkretnym znakiem Twojej miłości do niej powinno być mocne postanowienie, że przed przyjęciem sakramentu małżeństwa nie pójdziesz z nią do łóżka. Natomiast dziewczyna powinna uświadomić swojemu chłopakowi, że prawo do jej ciała, do współżycia seksualnego daje tylko Chrystus, który w sakramencie małżeństwa mocą Ducha Świętego tak konsekruje ciała oraz dusze mężczyzny i kobiety, że stają się oni wzajemnie dla siebie mężem i żoną. Dopiero wtedy ich współżycie seksualne będzie wyrazem cielesno-duchowego zjednoczenia, stawania się jednością w miłości Boga w Trójcy Świętej Jedynego.

Dlatego w okresie narzeczeńskim konieczna jest samodyscyplina, samoograniczenie w gestach i w sposobie wyrażania wzajemnej miłości. Akcent powinien być położony na duchowy wymiar wzajemnej więzi. Niedopuszczalne są namiętne pocałunki i pieszczoty, które są zarezerwowane tylko dla małżonków, ponieważ przygotowują one do intymnej jedności małżeńskiej. Samoograniczenie w tej dziedzinie będzie bolało, ale jest to konieczny etap dojrzewania do czystej miłości, bardzo konkretny sposób „uśmiercania” egoizmu. Pan Jezus przypomina: „Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto [to] odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego” (1 Tes 4, 6-8).

Największym skarbem ludzkich serc jest miłość, zaszczepiona w sercach ludzkich przez Ducha Świętego i stale w nim podtrzymywana (por. Rz 5, 5). Podczas sakramentu małżeństwa wzywa się Ducha Świętego do zamieszkania w sercach przyjmujących ten sakrament.

Z teologii ciała Jana Pawła II

Miłość, aby była piękna, wieczna, musi być darem Bożym. Aby była „piękną miłością”, czyli darem osoby dla osoby, musi pochodzić od Tego, który sam jest Darem i Źródłem wszelkich darów. Kiedy mówimy o „pięknej miłości”, to mówimy o pięknie człowieka, który w mocy Ducha Świętego jest zdolny do takiej miłości, mówimy o pięknie mężczyzny i kobiety. To piękno bowiem jest od Boga, tak jak miłość. Od Boga są oni oboje: mężczyzna i kobieta, osoby, które stają się wzajemnie dla siebie darem. Z pierwotnego daru Ducha, „który daje życie”, rodzi się ten ich wzajemny dar bycia mężem i żoną. Wszystko to, co ślubują sobie małżonkowie: wierność, miłość i uczciwość małżeńską oraz że się nie opuszczą aż do śmierci, możliwe jest tylko w wymiarach „pięknej miłości”, a można nauczyć się jej tylko przez modlitwę. Modlitwa jest trwaniem, otwieraniem swojego serca na jedyne źródło pięknej miłości, którym jest Duch Święty. Modlitwa jest - jak pisze św. Paweł - wewnętrznym „ukryciem z Chrystusem w Bogu” (Kol 3, 3). Tylko wtedy może działać Duch Święty, źródło pięknej miłości. On też rozlewa tę miłość w sercach wszystkich, którzy „prawdziwie słuchają słowa Bożego i strzegą go” (por. Łk 8, 15).

Ruch Czystych Serc

„Temu też się dziwią, że wy nie płyniecie razem z nimi w tym samym prądzie rozpusty, i źle o was mówią” (1 P 4, 4).

„Szczęście oglądania Boga słusznie zostało obiecane ludziom czystego serca. Oczy bowiem przyzwyczajone do ciemności nie mogą patrzeć na blask prawdziwego światła. To, co dla dusz jasnych będzie szczęściem, dla zbrukanych stanowić będzie karę. Trzeba nam zatem odwrócić oczy od mroku ziemskich marności, oczyścić je od wszelkiego brudu grzechu, aby rozjaśniony wzrok mógł się cieszyć niezrównanym widokiem Boga” (św. Leon Wielki, papież).

Tylko człowiek czystego serca jest szczęśliwy, bo tylko czystym sercem można kochać i doświadczać obecności Boga. Pan Jezus zaprasza wszystkich bez wyjątku do wspólnoty Ruchu Czystych Serc, ponieważ pragnie, abyśmy razem z Nim podjęli niepowtarzalną przygodę dojrzewania do miłości, kształtowania charakteru oraz zdobywania daru czystego serca. Aby stać się członkiem tej wielkiej duchowej wspólnoty, trzeba najpierw pójść do sakramentu pokuty, a po szczerej spowiedzi i przyjęciu Jezusa w Komunii św. zawierzyć Mu całego (całą) siebie słowami następującej modlitwy:

„Panie Jezu, dziękuję Ci, że ukochałeś mnie miłością bez granic, która chroni od zła, podnosi z największych upadków i leczy najboleśniejsze rany. Oddaję Ci swoją pamięć, rozum, wolę, duszę i ciało wraz ze swoją płciowością. Przyrzekam nie podejmować współżycia seksualnego do czasu zawarcia sakramentu małżeństwa. Postanawiam nie kupować, nie czytać i nie oglądać czasopism, programów ani filmów o treściach pornograficznych. (Dziewczęta dodają: »Postanawiam ubierać się skromnie i w żaden sposób nie prowokować u innych pożądliwych myśli czy pragnień«).            

Przyrzekam codziennie spotykać się z Tobą na modlitwie i w lekturze Pisma św., w częstym przyjmowaniu Komunii św. oraz w adoracji Najświętszego Sakramentu. Postanawiam regularnie przystępować do sakramentu pojednania, nie ulegać zniechęceniu i natychmiast podnosić się z każdego grzechu. Panie Jezu, ucz mnie systematycznej pracy nad sobą, umiejętności kontrolowania moich pobudzeń seksualnych i emocji. Proszę Cię o odwagę w codziennym pójściu pod prąd, abym nigdy nie brał(a) narkotyków i unikał(a) wszystkiego, co uzależnia, a przede wszystkim alkoholu i nikotyny. Ucz mnie tak postępować, aby w moim życiu najważniejsza była miłość.

Maryjo, Matko moja, prowadź mnie drogami wiary do samego źródła miłości – do Jezusa. Za sługą Bożym Janem Pawłem II pragnę całkowicie zawierzyć się Tobie: »Totus Tuus, Maryjo«! W Twoim Niepokalanym Sercu składam całego (całą) siebie, wszystko, czym jestem, każdy swój krok, każdą chwilę swojego życia. Błogosławiona Karolino, wypraszaj mi dar czystego serca. Amen!”.

Codziennie rano módl się słowami tej modlitwy, abyś pamiętał(a) o podjętych  zobowiązaniach i wcielał(a) je w życie, abyś nigdy się nie zniechęcał(a) i podnosił(a) się z każdego ciężkiego upadku przez natychmiastowe przystąpienie do spowiedzi świętej, tak aby zawsze być w stanie łaski uświęcającej.

Musisz koniecznie tak uporządkować swój dzień, abyś miał(a) stały czas przeznaczony na modlitwę, pracę oraz odpoczynek. Tylko szatan cieszy się z bałaganu, gdyż ma wtedy ułatwione działanie we wprowadzaniu człowieka w sidła grzechu. Dlatego obowiązkowo napisz sobie plan dnia i konsekwentnie, skrupulatnie go realizuj. Bezwzględnie konieczna jest samodyscyplina i niepoddawanie się zniechęceniu, ponieważ bez pracy nad sobą nie można żyć wiarą na co dzień ani dojrzewać do miłości. Wymagaj od siebie, wytrwale zwalczaj swój egoizm i zdecydowanie odrzucaj wszystko, „co ma choćby pozór zła” (1 Tes 5, 22), oraz nie ulegaj swym zmieniającym się uczuciom i nastrojom. Pamiętaj: wszystko, co ma wielką wartość, zdobywa się przez ciężką pracę, przez trud i zaparcie się siebie. Nie zapominaj także o tym, że bardzo ważnym elementem stałej formacji w Ruchu Czystych Serc jest lektura dwumiesięcznika Miłujcie się!.

Prosimy, poinformuj naszą redakcję o tym wielkim wydarzeniu, jakim było Twoje przystąpienie do RCS. Prześlij nam swoje dane (imię i nazwisko, adres, e-mail, datę urodzenia i datę przystąpienia do RCS), abyśmy mogli Cię wpisać do Księgi czystych serc i wysłać Ci materiały formacyjne wraz z błogosławieństwem.

Pan Jezus prosi Was, abyście pisali i przesyłali do redakcji swoje świadectwa, abyście dzielili się z innymi swoim doświadczeniem wiary, dojrzewania do miłości, zmagania się z grzechem i z siłami zła.

Pamiętajmy o sobie w codziennej modlitwie, a szczególnie podczas różańca i koronki do Miłosierdzia Bożego.

Z serca Wam błogosławię!

ks. M. Piotrowski TChr

Artykuł opublikowany za zgodą Miłujcie się! w marcu 2015 r.

Czytaj inne artykuły Chrześcijańskie po Polsku

Top

Poleć tę stronę znajomemu!