„Kładę przed wami życie i śmierć”

Autor: ks. Mieczysław Piotrowski TChr,
Miłujcie się! 3/2009 → Ruch Czystych Serc

Ojciec Święty Jan Paweł II wielokrotnie uświadamiał nam, że „stoimy wobec nadludzkiego, dramatycznego zmagania między złem i dobrem, między śmiercią i życiem, między »kulturą śmierci« i »kulturą życia«” (Evangelium vitae, 28).

 „Kultura śmierci” odrzuca przykazania Dekalogu i naukę Chrystusa, zachęcając ludzi do nieograniczonej konsumpcji, do nierządu, współżycia przed- i pozamałżeńskiego, do korzystania ze wszelkich form osiągania przyjemności seksualnej, do pornografii, prostytucji, homoseksualizmu, rozwodów, antykoncepcji, aborcji i eutanazji. Życie według zasad „kultury śmierci” zawsze kończy się straszną degeneracją człowieka w jego sferze duchowej, psychicznej i cielesnej, prowadząc do jego samozniszczenia. Potwierdzają to badania historyczne. W ciągu ostatnich 30 lat na ołtarzu bożka niczym nie ograniczonej zmysłowej przyjemności bestialsko wymordowano około 1 miliarda nienarodzonych dzieci. Takie są dane Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). W 31 krajach Unii Europejskiej przyrost naturalny wynosi 1,38 dzieci na jedną rodzinę. Zastępowalność pokoleń jest możliwa tylko przy wskaźniku 2,11 dziecka na kobietę. Jeżeli w Europie nie będzie powrotu do wartości chrześcijańskich, a przez najbliższe 25 lat utrzyma się obecny wskaźnik przyrostu naturalnego, to w niedalekiej przyszłości nastąpi całkowite wymarcie narodów europejskich. Przysłowie mówi: diabeł ma dosyć cukru i grzech czyni słodkim. Takie są „słodkie” owoce „cywilizacji śmierci”... Najtragiczniejsze jej skutki są zauważalne w wymiarze indywidualnym, gdyż rzutują na całą wieczność człowieka, wprowadzając go w absolutny egoizm, czyli w wieczność piekła. To sam Bóg w tekstach Pisma św. ostrzega nas: „Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Kor 6, 9b-10).

Diabeł swoją „cywilizację śmierci” zaczyna od próby zniewolenia człowieka grzechami nieczystości. „Wśród grzechów pozostających w głębokiej sprzeczności z czystością należy wymienić masturbację, nierząd (współżycie przed ślubem, zdrady małżeńskie), pornografię i czyny homoseksualne” – czytamy w Katechizmie Kościoła Katolickiego (2396). Pan Jezus nieustannie apeluje do naszych sumień: „Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem” (Kol 3, 5); „Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie. (…) Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto [to] odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego” (1 Tes 4, 3-8).

„Klinika czystych serc”

Nie dajcie się ogłupić i zniewolić wszechobecną propagandą rozwiązłości i reklamą porno-biznesu! Tylko Jezus Chrystus jest „drogą, prawdą i życiem” (J 14,6) i daje odpowiedź na wszystkie pytania dotyczące sensu życia, miłości i szczęścia. Jego miłość jest potężniejsza od wszelkich sił zła. Trzeba tylko z wielką ufnością, z ciężarem wszystkich swoich grzechów przylgnąć do Jezusa, codziennie oddawać się do Jego całkowitej dyspozycji, aby mógł uwalniać z niewoli grzechów i uczyć kochać czystą miłością. Aby to się mogło stać, trzeba każdego dnia podejmować trud życia według wymagań, jakie stawia Jezus, oraz odważnie iść pod prąd „cywilizacji śmierci” i brutalnego egoizmu. W tym celu konieczna jest samodyscyplina w realizowaniu programu dnia, w którym musi być czas na modlitwę, na solidną pracę oraz na odpoczynek (najlepiej jakiś rodzaj sportu). Ważne jest regularne przystępowanie do sakramentów pokuty i Eucharystii, to jest istota duchowej terapii we wspólnocie Ruchu Czystych Serc; jest ona równocześnie „kliniką czystych serc”, do której Pan Jezus zaprasza na leczenie wszystkich bez wyjątku. „Czystość domaga się osiągnięcia panowania nad sobą, które jest pedagogią ludzkiej wolności. Alternatywa jest oczywista: albo człowiek panuje nad swoimi namiętnościami i osiąga pokój, albo pozwala zniewolić się przez nie i staje się nieszczęśliwy” (KKK 2339). Osiągnięcie panowania nad sobą i czyste serce zdobywa się w ciężkiej pracy wewnętrznej i w zjednoczeniu z Jezusem, który jest lekarzem, wychowawcą i przewodnikiem na trudnych, ale jakże fascynujących drogach życia duchowego.

Pan Jezus uświadamia nam, że tylko ludzie czystego serca są szczęśliwi, ponieważ potrafią kochać Boga i bliźniego. Wtedy w sakramencie małżeństwa współżycie seksualne będzie dla nich przede wszystkim źródłem uświęcenia, doświadczeniem wzajemnej miłości w miłości Boga, a nie tylko doznaniem zmysłowej przyjemności. Ostatecznym sensem naszego życia jest zjednoczenie z Bogiem, który jest miłością. Dlatego najważniejszym zadaniem życiowym dla każdego człowieka jest dojrzewanie do miłości, zdobywanie daru czystego serca, przez całkowite zawierzenie się Jezusowi, aby mógł w swojej „klinice” leczyć wszystkie duchowe rany, wyzwalać z niewoli zła i uczyć kochać tak, jak On nas kocha. Kuracja w „klinice” Jezusa jest dojrzewaniem do miłości czystej i bezinteresownej, jest także trudną wspinaczką na najwyższy duchowy szczyt, któremu na imię jest miłość. Nie lękaj się razem z Jezusem podjąć tej najważniejszej życiowej przygody w Ruchu Czystych Serc.

Kto może przystąpić do Ruchu Czystych Serc? Każdy, kto pragnie ofiarować Jezusowi swoje serce na leczenie i chce uczyć się od Niego kochać czystą miłością. Jakie są wymagania? Szczera gotowość wypełnienia wszystkich zobowiązań zawartych w Modlitwie zawierzenia RCS, a szczególnie zobowiązanie do codziennej modlitwy, do natychmiastowego powstawania z każdego ciężkiego grzechu w sakramencie pojednania, tak aby zawsze być w stanie łaski uświęcającej, oraz do systematycznej pracy nad sobą. Kiedy i jak można przystąpić do Ruchu Czystych Serc? W każdej chwili! Najpierw pójdź do spowiedzi św., a kiedy przyjmiesz Jezusa w Komunii św., oddaj Mu swoje serce, odmawiając następującą Modlitwę zawierzenia:

„Panie Jezu, dziękuję Ci, że ukochałeś mnie miłością bez granic, która chroni od zła, podnosi z największych upadków i leczy najboleśniejsze rany. Oddaję Ci swoją pamięć, rozum, wolę, duszę i ciało wraz ze swoją płciowością. Przyrzekam nie podejmować współżycia seksualnego do czasu zawarcia sakramentu małżeństwa. Postanawiam nie czytać, nie kupować i nie oglądać czasopism, programów ani filmów o treściach pornograficznych. (Dziewczęta mogą dodać: »Postanawiam ubierać się skromnie i w żaden sposób nie prowokować u innych pożądliwych myśli czy pragnień«). Przyrzekam codziennie spotykać się z Tobą na modlitwie i w lekturze Pisma św., w częstym przyjmowaniu Komunii św. i w adoracji Najświętszego Sakramentu. Postanawiam regularnie przystępować do sakramentu pojednania, nie ulegać zniechęceniu i natychmiast podnosić się z każdego grzechu.

Panie Jezu, ucz mnie systematycznej pracy nad sobą, a zwłaszcza umiejętności kontrolowania moich pobudzeń seksualnych i emocji. Proszę Cię o odwagę w codziennej walce ze złem, abym nigdy nie brał(a) narkotyków i unikał(a) wszystkiego, co uzależnia, a w szczególności alkoholu i nikotyny. Ucz mnie tak postępować, aby w moim życiu najważniejsza była miłość.

Maryjo, Matko moja, prowadź mnie drogami wiary do samego źródła miłości – do Jezusa. Za sługą Bożym Janem Pawłem II pragnę całkowicie zawierzyć się Tobie: »Totus Tuus, Maryjo«! W Twoim Niepokalanym Sercu składam całego (całą) siebie, wszystko, czym jestem, każdy swój krok, każdą chwilę swojego życia. Błogosławiona Karolino, wypraszaj mi dar czystego serca. Amen!”.

Tę modlitwę staraj się odmawiać każdego dnia. Prześlij do naszej redakcji informację o tym wielkim wydarzeniu, jakim było Twoje przystąpienie do RCS. Będziemy mogli wtedy wysłać Ci specjalne błogosławieństwo i wpisać Cię do Księgi czystych serc. Pan Jezus prosi, abyście pisali i przysyłali nam swoje świadectwa o tym, jak dojrzewaliście do decyzji przystąpienia do wspólnoty RCS. Dzielcie się swoją wiarą i doświadczeniem duchowych zmagań z pokusami, grzechami nieczystości, nałogami i z mocami zła. Przez Wasze świadectwa Pan Jezus pragnie docierać do wielu zagubionych ludzi, aby otwierali swoje serca i przyjmowali skarb wiary. Każdego dnia w naszej redakcji modlimy się w Waszych intencjach. O godz. 7 rano odmawiamy cząstkę różańca, a o 15 koronkę do Bożego Miłosierdzia. Wszystkich członków RCS prosimy o codzienną modlitwę za siebie nawzajem. W tej duchowej wspólnocie modlitewnej jest niesamowita Boża moc, tak bardzo nam potrzebna w codziennym zmaganiu się z mocami zła. „W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże – wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością” (Ef 6, 16-18).

Z serca Wam wszystkim błogosławię

ks. Mieczysław Piotrowski TChr

z zespołem redakcyjnym

Artykuł opublikowany za zgodą Miłujcie się! w listopadzie 2010 r.

Czytaj inne artykuły Chrześcijańskie po Polsku

Top

Poleć tę stronę znajomemu!